Polyphemus is mijn naam

                                       

‘Hallo daar,

Ik ben Cycloop Polyphemus, de één- ogige Mascotte van de kunstenaar.

Voor eind 2012 leefde ik mijn saaie leven tussen mijn schapen in mijn grot nabij Makris- Oost-Macedonië in Griekenland, totdat ik dat vreemde verzoek kreeg van Hervé Missiaen die mijn hulp wilde om zijn regio ‘Vlaanderen’ terug op de wereldkaart te helpen zetten. Hij overtuigde me ervan de nieuwe mascotte te worden in zijn kunstproject. Hij wou me aanstellen als nieuwe koning. Vanwege deze gedurfde droom en de steun die hij krijgt van 100 belangrijke persoonlijkheden, heb ik uiteindelijk geaccepteerd om hem te helpen. Mijn voorwaarde was dat mijn arend mij constant moest vergezellen. Ik was razend nieuwsgierig als ik me klaarmaakte voor de langste reis van mijn leven. Een reis naar het Land der Blinden.

 

" Ik was te breed om de grenscontrole te passeren" 

De lange reis, ergens in september 2012, was niet eenvoudig. Ze legden me op mijn rug op een vrachtwagen. Ik herinner me de problemen aan de Bulgaarse grens. Ik was veel te breed om de grenscontrole te passeren. Het aanmaken van een nieuwe douanecode duurde ook al een eeuwigheid. Ik was schijnbaar de eerste cycloop die werd geïmporteerd! De reis op mijn rug nam meerdere dagen in beslag. Ik was erg benieuwd waar ik terecht zou komen. Ik voelde me uitgeput. ’s Avonds laat werd ik achtergelaten op een lawaaierige plek in de bruisende Vlaamse stad Waregem. Ik werd gedropt langs de E17, de belangrijkste verkeersader van Europa tussen Gent en Kortrijk.

 

" Vandalen stelen mijn slip”

In het begin droeg ik een tijgerslipje om mijn kwetsbaarheid te bedekken. 4 dagen later, tijdens de nacht, werd mijn enige bescherming gestolen. Een dief ritste mijn slip van tussen mijn benen, en daar stond ik dan, totaal naakt in het leven, en dit voor 400.000 ogen per dag ! 

 

" Mijn nieuwe baas neemt zowel de Belgische ambtenarij als de Amerikaanse Veiligheidsdiensten bij de neus”

En dan begon het gezever. Mijn nieuwe baas werd op de vingers getikt door een overijverige ambtenaar van de Vlaamse regering. Ik, de reus moest en zou verdwijnen.
Er werd een 
bouwvergunning geëist, wat mijn baas uiteraard niet kon voorleggen en er werd gedreigd met dure gerechterlijke stappen. 

Ondertussen kwam mijn baas met een schitterende oplossing. Hij liet een stalen frame maken, waarboven ik kwam te staan. Onder mijn voeten kwam een grote koker waarin de
vorken van een grote heftruck mij totaal 
beweegbaar en verrijdbaar maakte. Op die manier werden de eisen van de Vlaamse regering gewoon ludiek van tafel geveegd. Wou u een bouwvergunning voor een ‘mobiel’ kunstwerk, mijnheer de mierenneuker ? 

En dit dan, nog zo een hilarische anekdote. Een week voor dat President Obama in 2014 het Amerikaans Kerkhof in Waregem via de snelweg E17 zou bezoeken, kregen wij een hint om mij tijdelijk binnen de gebouwen te verbergen. Amerikaanse inspecteurs in zwarte jassen en donkere brillen namen de macht over en beslisten wat er langs dit traject mocht staan. Alles diende weggehaald te worden. 

Op die bewuste dag stonden we klaar achter de gebouwen, met mij, de big guy rechtstaand op de vorken van een zware heftruck. Mijn baas kreeg het verwachte seintje dat de lange rij met Amerikaanse wagens in Kortrijk was opgereden in onze richting. Ik werd meteen langs de oprit van het gebouw naar de autosnelweg gereden. Mijn hoofd kwam boven de gebouwen uit en over mijn linkerschouder zag ik Amerikaanse Veiligheidsdiensten vanop de brug boven de snelweg in paniek schieten. 
Een naakte reus, … zo opeens ? neen, … dat kan niet, neen, … dat mag niet. 3 minuten later had ik 
intens en leuk oogcontact met iemand uit de vierde wagen uit de lange rij wagens. Via insiders kwam ik later te weten dat de grootste glimlach deze van Obama was. 

 

“Elke morgen werd ik ontevreden wakker"

Ik zag dat bijna iedereen dagelijks constant hun oude ratrace liep. Elke dag zag ik dat de mensen meer bezorgd zijn en angst en onzekerheid uitstralen.
Ik kon het niet meer verbergen. Ik werd elke ochtend wakker met een vreemd gevoel.  Wat zorgde ervoor dat toewijding werd vervangen door impotentie en gebrek aan respect voor de eigen schoonheid der natuur en haar eigen inwoners? Wat veroorzaakte onverschilligheid en angst? Wat is er gebeurd met de 
Vlaamse vechtlust van weleer ?

We weten allemaal dat ‘angst’ een negatieve energie is die geen richting heeft. Maar Vlaanderen heeft echter vandaag wel ‘richting’ nodig als het opnieuw het voortouw wil nemen in Europa, in de wereld.

Ik zeg je dat het goede democratische systeem van het verleden langzaam uitgezogen geraakt en dat de kraan van demotivatie en kennisarmoede volledig openstaat. Politici, maatschappelijk betrokken bedrijfsleiders, burgers …Niemand weet het nog. De greep van de financiële crisis is lang niet verdwenen".

 

“Ho ho ho, Maar mijn dag kan niet meer stuk als ik dagelijks minstens één zuur gezicht kan omtoveren in één prachtige glimlach !! “   

De lokale jeugd was dol op mij en op mijn aanwezigheid. Sommigen noemden me de piemelman, manneke pis of de naakte reus. Ik lachte in mijn vuistje als ik merkte dat slechts 25% van alle vrouwelijke passanten wist dat ik maar één oog heb. Maar wees gerust, met slechts één oog zag ik veel beter dan wie dan ook, ook al hadden ze 3 brillen op hun neus!

 

 

  Cycloop is zijn slip kwijt